دنیای یک نویسنده دیوانه و منزوی

تنهایی آنقدرها هم بد نیست.

من از آن آدم‌هایی هستم که خوشبختی‌اشان، نه در میان مردم و در اسارت حرف‌های بیهوده و مهملشان، بلکه در میان صفحات کتاب است.
ترهاتی همچو غیبت و شایعه، بیش از هر چیز آزارم می‌دهند؛ تا جایی که حاضرم هیچ دوستی نداشته باشم ولی درگیر این مزخرفات نشوم.

بایگانی

 

صاحب این وبلاگ، یه نویسنده‌ی آماتوره که معمولا تو افکار خودش گم شده. همونطور که از اسم وبلاگ پیداست؛ آدم به شدت کمرو و منزوی‌ای هستم-متاسفانه-و اصلا نمی‌تونم ارتباط بگیرم.

اعتقاد دارم آدما می‌تونن کاری رو که دوست دارن انجام بدن به شرط این که به خودشون یا بقیه آسیبی نرسونه.

به هیچ عنوان تحمل آدمای چاپلوس، خودشیرین، اهل غیبت و شایعه‌پراکن رو ندارم. همچنین آدمایی که به خودشون اجازه می‌دن راحت به بقیه برچسب بزنن.

تایپم یه چیزی بین intj و intpئه. البته بیشتر به intj نزدیکه.

مهم‌ترین ارزش زندگیم، اینه که همه‌ی انسان‌ها برابرن. مهم نیست چه رنگ پوست، چقدر ثروت و چه خانواده‌ای داشته باشیم. همه ارزشمندن.